Az önce eve gelirken gördüğüm ana kızın önce kıyafetlerinden başlayarak anlatayım size ki anektodun ilerleyen dakikalarında yararı olacağı kanısındayım. Anne sıvet şört üstüne bir de mont, altına koy giymiş; ortalamanın oldukça altında zayıf; kafasını hafifçeden fazla şekilde omuzlarına gömmüş, boyunsuz bir abla. Kızıysa sağlam şekilde toraman, 13-14 yaşlarında, anasının yanında tezat olacak şekilde sıfır kollu bir üst ve eşofman altı giymiş, annesi omuzuna gelen bir dombili ergen. 56,5 kilo olmasını kafasında sorun eden bir insan görse morali düzelir yani o derece.
Aralarındaki diyalog ise tamamen şu minval üzerinden gidiyordu, (dombili bu arada ergen refleksleri göstererek etrafa bakıyor tanıdık var mı, rezil oluyorum yaaa modunda):
- Ya anne yeter artık ya, saatlerdir aynı şeyi konuşuyorsun, yeter.
- Konuşurum sen de yapma aynı şeyleri.
- Tamam anne bıktım artık ya tamam.
Burdan şunu anladım ki teyze artık bu çocuğu dövemeyeceğini anlamış ve annelerin en zalim metodu olan kafa sikme metoduna geçmişti. Zira döğmeye çalışsa, kızı annesini kucaklayıp kafa üstü yere çakardı büyük ihtimalle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder